Генералниот конзулат на Бугарија во Чикаго започнува едукативен проект посветен на историјата и достигнувањата на бугарската емиграција во САД

Генералниот конзулат на Бугарија во Чикаго во текот на летните месеци ќе реализира едукативен проект за историјата и достигнувањата на бугарската емиграција во Северна Америка. Неговата цел е да формира знаење кај современата бугарска дијаспора за тешкотиите, предизвиците и успесите на Бугарите кои дошле во Америка пред повеќе од 100 години, јавуваат од Генералниот конзулат на Бугарија во Чикаго.

„Целта на проектот е да се создаде свест за значителниот придонес на Бугарите во севкупниот развој на американското општество. Нам како нивни сонародници ни е ред да го зачуваме нивниот завет и да го пренесеме на идните генерации. Се надеваме дека ќе се препознаете во некоја од приказните и ќе добиете инспирација за тоа колку е важно вие и вашите деца да го браните вашиот идентитет и бугарските корени. Подготвени сме и да споделуваме приказни поднесени од нашите читатели, кои можете да ги испратите на е-поштата на конзулатот. На проектот ќе работи нашиот практикант Кристина Иванова“, велат ГК на Бугарија во Чикаго.

Првиот материјал од проектот е посветен на раните бугарски заедници во Северна Америка, кои и покрај тешкотиите нашле начин да се обединат и да ја зачуваат љубовта кон татковината, дури и во годините на криза и глобални турбуленции.
Меѓу најраните успешни примери за поддршка меѓу нашите сонародници во странство се нивните евангелистички мисии. Тие функционирале како вистински центри за поддршка и интеграција на новосоздадените бугарски заедници.

„Првото бугарско емигрантско верско здружение било регистрирано во 1907 година од страна на Цвјатко Багријанов. Роден во Панаѓуриште, го завршил Американското училиште во Самоков, по што во 1897 година дипломирал на богословската семинарија во Њујорк. Најпрвин служел во црква во Пенсилванија, а на 1 декември 1917 година го регистрирал во Презвитеријанскиот синод на државата Илиноис нашето прво емигрантско религиозно здружение, „Бугарска протестантска мисија во Америка“. Во тоа време Багрјанов успеал да им подаде рака на стотици Бугари кои имале потреба од нивниот веќе интегриран сонародник. Тој ги организирал првите засолништа, ги застапувал дојденците пред надлежните органи, ги бранел нивните интереси, им помагал да си најдат работа, без да очекува ништо за возврат.

Периодот околу 1907 година се покажал како особено тежок, и за Американците и за Бугарите. Разбеснетата криза остави илјадници луѓе без храна и засолниште, а Багрјанов бил човекот што ги спасил животите на стотици Бугари.

Во оваа благородна мисија покрај него секогаш стоела неговата сопруга – Невенка Багрјанова. Дипломирана на Американскиот колеџ во Константинопол, таа течно зборувала француски, грчки, ерменски, англиски и повеќето словенски јазици. Ова и помага да комуницира со сите емигранти на Балканот и да одговори на нивните проблеми и грижи.

Работата на Мисијата е поделена на неколку одделенија, со цел да им помогне на Бугарите, ако не во сите, тогаш барем во повеќето сфери на животот. Верскиот оддел го надгледуваше предавањето на неделните проповеди, а образовниот оддел обезбедил читална со бугарски и англиски книги, списанија и весници.

За еден емигрант можеби најважен е социјалниот оддел, кој бил во служба и на Бугарите и на граѓаните од друга националност. Тој е одговорен за нивно застапување пред официјалните органи, полицијата, судот и болниците.

Така, Цвјатко Багрјанов успеал значително да ги поддржи своите сонародници. Постепено се отвориле училишта за изучување англиски и бугарски јазик, кои организирале бројни настани за меѓусебно запознавање и прилагодување по шокот од промената на местото на живеење. За 10 години низ училиштето што го отворил Багрјанов во Медисон Сити поминале 1265 ученици. За само една година е најдена работа на 1.500 луѓе.

Заслугите на Багрјанов ги ценеле и доселениците и локалните американски власти. Бил одликуван со орден „за вредна и истакната служба“, а подоцна стана водечка фигура во непартиското движење за обединување на емиграцијата.

Друг истакнат претставник на Презвитеријанската црква е Бугаринот пастор Д. Градинаров. Тој заедно со неговата сопруга С. Градинарова помогнале на голем број сиромашни и болни бугарски емигранти. Сопругата на пасторот го продолжила неговото дело и по неговата смрт во 1913 г. Карактеристично за црквата е преовладувањето на добротворната дејност над чисто духовната дејност.

Како што јавуваат од бугарскиот генерален конзулат за овој прв материјал се користени материјали од книгата „Историја на бугарската емиграција во Северна Америка“, том 1, со автор Иван Гаџев.