Секси заболекарот од соседната канцеларија
Има луѓе… Онака доволно е само да те погледнат и денот да ти тргне на убаво. Кога ќе се насмевнат да ти да ти ја дадат цела инспирација на светот за да ја напишеш најромантичната поема… Има луѓе да… Таков е нашиот заболекар во соседната канцеларија. „Добро утро комшике“… и така се започнува… ја чувствуваш крвта како ти поминува низ вените, кожата се наежува а насмевката… Насмевката се растегнала од уво до уво и не за друго де, за да се прашуваш подоцна дали си претерала, дали изгледало глупаво или едноставно дали имаш кармин на забите… „Добро утро комшија“ возвраќаш со тивок, треперлив глас и со помислата ајде уште два чекори до мојата врата и да се сопнам внатре нема да е толку погубно отколку да се струполам пред него. И така се додека младиот и страшно секси заболекар си ја брка својата работа ти седиш и се прашуваш зошто денес некако ти е малку повеќе мокро на долните спратови… Кај мокро па и жешко… До времето ќе да е… И ова времево не е како што беше некогаш! Пролет ли е, зима ли е, љубов ли е… А тие очите па… зелени, зелени абе незнаеш дали се смарагди па да си ги ставиш на врат или е апсинт па да ги испиеш… А рацете… долги, танки, нежни… Замислуваш како ти влегува со бушалката во уста и наеднаш те фаќа паника да не ти протечат лиги… Што од него, што од чакрите што ти ги отворил….
Посветено од комшивките на првиот спрат до заболекарот со зелените очи.
Продолжува…
Автор: Плетенка