| |

(Видео) Владимир Станев: Народниот суд е одмаздата на Москва кон Софија

Народниот суд осудува невини луѓе кои се неподобни за власта. Во суштина не е суд затоа што не постои според законите и Уставот. За време на Народниот суд прво се апсат луѓе, а потоа се донесува закон да им се суди ретроактивно.

Ова во интервју за БГНЕС го вели доцент Владимир Станев, предавач на Историскиот факултет при софискиот универзитет „Свети Климент Охридски“.

На 1 февруари се навршуваат 77 години од стрелањето на елитата на Кралството Бугарија – регенти, пратеници, офицери, министри, јавни личности, жртви на Првиот состав на Народниот суд.

СССР ги поддржува овие мрачни настани и ја стимулира владата да изврши нови напади против неподобните за режимот.

„Нема меѓународна реакција на овие настани. СССР го поддржува и стимулира овој процес. Слични работи се случуваат и во другите земји во Европа, но не може да се направи директна аналогија меѓу бугарскиот народен суд и тој во Франција. Таму им се суди на луѓе кои им помагале на нацистите во окупацијата на Франција. Ние немаме нацистичка окупација, режимот не бил фашистички. Ситуацијата е радикално поинаква. Кај нас партија насилно ја презема власта и си го расчистува патот за да ја држи власта во свои раце“, вели историчарот.

По бруталната репресија, антикомунистичкиот отпор е слаб, само Горјаните се обидуваат да пружат отпор.

„Горијанското движење е движење на отпорот. Се појавува по 1945 година и трае до 1952 година во некои места во Бугарија. Анархисти, монархисти, поддржувачи на Никола Петков, земјоделци, дури и поранешни партизани кои се разочарани од новата власт, сите тие кои му се приклучуваат на движењето. Ова е мешавина од различни луѓе кои не се задоволни од новата власт, но движењето на горјаните не е ефикасно. Власта успева многу брзо да инфилтрира свои агенти во ова движење и да го уништи“, вели Владимир Станев.

Историчарот се фокусира и на партизанското движење пред 9 септември 1944 година.

Тој нагласува дека партизаните биле во мал број и биле слабо организирани. Основата на ова движење се развила главно во 1944 година. Нивниот број се зголемил не поради желбата на населението да се вклучи во борбата, туку поради доаѓањето на Црвената армија. Според Станев, партизаните немало да успеат без интервенцијата на СССР.

„Со оглед на целата ситуација во Бугарија, во 1944 година се забележува распад на државноста. Градоначалниците одбиваат да ги извршуваат своите должности, има борба меѓу регентите, владата и генералите. И покрај сета оваа ситуација, партизаните се исклучително малку на број за да постигнат таков успех. Целата оваа теза дека се работи за „народна борба“ не соодветствува со реалната состојба. Партизани биле 8.000 луѓе, 1.000 луѓе биле илегалци во борбени групи, а тоа е помалку од 1% од тогашното бугарско население. Немало шанси да успеат“, вели експертот.



Слични Објави