Зачувување на МПО и нашиот бугарско-македонски идентитет во Америка

Пишува: Ник Стефанов

Превод од англиски јазик: Ѓорѓи Трендафилов

Оваа статија е мислење што за многумина ќе биде многу контроверзно, но јас цврсто верувам во она што ќе го кажам.

Во моето неодамнешно патување во Северна Македонија, се сретнав со двајца Бугари кои живеат во Република Македонија, кои беа заинтересирани да го разберат мојот став дека Македонската патриотска организација треба да усвои нова насока за следните 100 години, насока која вклучува обединување на сите Македонци во нашата Северноамериканска дијаспора без разлика на нивната етничка припадност и насока која ќе го направи МПО еден глас за сите. Овие двајца господа беа Георги Трендафилов и Владо Перев. Средбата беше многу цивилизирана иако овие лица не се согласуваа со мене. Го ценам фактот дека тие навистина сакаа да разберат од каде доаѓам во однос на оваа нова насока, наместо целосно да ја отфрлат.

Оваа статија е напишана за доброто на другите Бугари од Македонија за да знаат и тие од каде доаѓам.

МПО е основана во 1922 година од бугарски Македонци како институција која ќе ги обедини сите етникуми во Македонија и ќе стане еден глас за сите. Во времето и до крајот на Втората светска војна, огромното мнозинство словенски Македонци се идентификувале како бугарски Македонци или македонски-бугари. Згора на тоа, клучниот принцип на основање на Македонската патриотска организација беше и се уште е дека Македонец е секој роден или е потомок на секој роден во Македонија без разлика на етничката припадност. Овие етникуми вклучувале Бугари, Грци, Турци, Власи, Албанци и Сефардски Евреи. Нашите македонско-бугарски основачи создадоа организација за добробит на сите народи со македонска свест и затоа организацијата најпрвин беше наречена Македонска политичка организација, а подоцна и Македонска патриотска организација. Клучниот збор во насловот на МПО беше македонски. Нашите членови би биле патриотски Македонци без разлика на нашите различни корени каде што фокусот би бил на нашата заедничка македонска свест.

Работите се одвиваа добро додека маршалот Тито не дојде на сцената и ја формираше Народна Република Македонија, а потоа се смени во Социјалистичка Република Македонија во 1963 година кога Титовата југословенска федерација беше преименувана во Социјалистичка Федеративна Република Југославија. Со оваа нова македонска република дојде до усвојување на понов етнички македонски идентитет, идентитет наметнат на нашиот народ преку пропаганда, етничко чистење и/или доброволно прифатен затоа што барем ќе стави крај на српскиот прогон на нашиот народ. Со создавањето на оваа нова македонска република во границите на југословенската федерација и нејзиниот антибугарски став во однос на нашите историски корени, МПО ја пренасочи својата главна директива за обединување на сите Македонци кон оспорување на новиот идентитет кој претставуваше реална закана за идентитетот на нашите предци. Отпрвин, тоа не го загрозуваше единството на бугарските Македонци во Северна Америка, бидејќи Тито немаше да дозволи Македонците од републиката да имигрираат надвор од нејзините македонски граници. Меѓутоа, штом Тито дозволи Македонците да емигрираат во други земји, заканата за нашиот бугарски македонски идентитет стана многу реална од две причини. Прво, нашиот бугарски македонски идентитет почна да умира поради асимилацијата на нашите потомци во северноамериканското општество каде што да се биде Американец или Канаѓанец стануваше поважно од било што друго. Второ, како што се повеќе и повеќе имигранти со новиот македонски идентитет се населуваа во Северна Америка, тие набрзо го надминаа бројот на Македонци кои сè уште се грижеа за своите бугарски корени. Овие луѓе изградија многу понови македонски цркви во Северна Америка и понови етнички македонски организации кои го оспорија кредибилитетот на МПО како бугарско македонска организација. Понатаму, на многу членови на поранешните бугарски македонски семејства се изморија од караниците и расправиите на МПО со Македонците кои ги негираа нашите бугарски корени и решија дека едноставно сакаат да се нарекуваат Македонци. Многу сегашни членови на МПО велат дека треба да се откажеме од нашиот бугарски македонски идентитет и само да се нарекуваме Македонци. Зошто тогаш Македонската патриотска организација едноставно и официјално целосно не се откаже од македонско-бугарското прашање? Постојат две причини зошто тоа не може да биде. Прво, отфрлањето на нашиот македонско-бугарски идентитет би било навреда за нашите предци и основачи кои знаеле дека се бугарски Македонци и кои ја користеле терминологијата „македонско-бугарска“ кога се разликувале од другите македонски северноамерикански доселеници како „Србоманите“ кои го прифатиле Тврдењето на Србија дека сите сме Срби и „геркоманите“ кои го прифатија тврдењето на Грција дека сите сме Грци. Тие, исто така, со право се спротивставија на перењето мозок на нашиот народ во Вардарска Македонија од страна на маршалот Тито и неговиот комунистички југословенски режим за прифаќање на лажна етничка историја како начин да ги направи вардарските Македонци лојални на Тито и Југославија. Испуштањето или заборавањето на нашата етничка припадност би било исто како да признаеме дека нашите предци биле неуки и глупави, што не биле. Има многу докази кои сугерираат дека тие биле и ние сме Македонци кои случајно исто така се етнички Бугари.

Второ, кога би заборавиле на нашата етничка припадност како народ, ќе исчезне образложението за постоењето на МПО. Нашиот македонско-бугарски идентитет е она што не прави различни од другите „етнички“ организации кои тврдат дека имаат слична мисија како нашата – главно Обединетите Македонци и Обединетата македонска дијаспора (ОМД). Мисијата на нашата Македонска патриотска организација е (а) да продолжи да работи за човекови, граѓански и економски права на сите Македонци во светот, (б) да ги промовира и зачувува етничките традиции, обичаи и историја на нашиот народ, (в) да промовира и развива културен и социјален раст на нашата младина и (г) да ја промовира и зајакнува нашата организација. Побивањето на нашиот етнички бугарски идентитет како Македонци, исто така, би значело дека ќе треба да го побиеме она што ние веруваме дека е наша вистинска историја. Во меѓувреме, бидејќи нашата мисија е идентична со мисиите на другите „етнички“ македонски организации, веројатно ќе престанеме да постоиме во следните неколку години. Ова би било трагедија за сите нас и негирање на нашето минато како организација и како народ. МПО, исто така, мора да стане многу активна во справувањето со антибугарската омраза што доаѓа од Северна Македонија бидејќи оваа омраза е клучниот извор на конфликти кон бугарските Македонци ширум светот! Следејќи ја нашата нова насока за промовирање на Македонците како еден народ со два идентитети, ние одиме по долг пат за да ја елиминираме оваа омраза во нашата северноамериканска дијаспора. Треба директно да се осврнеме на оваа омраза во самата Македонска Република. Оваа негативност е клучниот дефект во етничката македонска психа, дефект кој раѓа гнев, нестабилност и насилство и дефект што ја попречува безбедноста на македонската Република како одржлив, независен ентитет.

Она што промоторите на оваа негативност не успеваат да го видат е дека за независна нација да биде одржлива, таа мора да има сигурни и мирни односи со соседите и економска соработка со другите нации за да обезбеди посилна економија. Членството во НАТО и ЕУ помага да се зајакне оваа неопходна одржливост и да се обезбеди почит во заедницата на нациите. За да се постигнат овие цели, дискусиите и компромисите со другите народи се апсолутна неопходност! Замислете, ако МПО некогаш успееше да ги натера Македонската Република и Бугарија да го прифатат концептот на еден народ, два идентитети, прашањата за човековите права што сега постојат во Македонската Република во однос на бугарските Македонци и во Бугарија во однос на „етничките „Македонците би престанале да постојат. Сите Македонци треба да го слушнат гласот на МПО, позитивен глас кој нуди алтернатива на омразата и негативноста и глас кој нуди алтернативни и реални предлози за помош на Републиката да стане одржлива и силна! За да се направи ова, Македонската патриотска организација (МПО) мора да добие енергија со која ќе ја прифати и ќе биде прифатена во оваа позитивна улога. Тоа значи да се нагласи и да се зајакне нашата желба да направиме позитивна разлика за сите Македонци. Тоа значи да се признае правото на етничките Македонци да се нарекуваат етнички Македонци доколку сакаат и да ги признаат нашите права да се нарекуваме Бугарски Македонци.

Накратко, можеме да ги ублажиме поделбите меѓу етничките Македонци и Македонските-Бугари со тоа што ќе се согласиме да не се согласуваме во однос на нашите разлики и ќе ја признаеме и промовираме идејата дека сите Македонци, без разлика на нивната етничка припадност и како се самоидентификуваат, се еднакви. Ова значи дека МПО како организација мора да иницира, организира и спроведе приоритетна кампања која ги охрабрува сите Македонци и македонски организации официјално да се признаваат меѓусебно како еднакви без разлика на тоа како се идентификуваме етнички, признание кое визуелно може да се покаже преку потпишување на спогодба за меѓусебно разбирање, која покажува потписи од претставници на различни македонски организации во дијаспората и претставници од самата Република. Ваквата кампања ќе му даде на МПО клучна улога во допирањето до сите етнички Македонци, промовирање и поттикнување единство, позитивност и меѓусебно почитување и поткопување на сегашната средина на неединство, негативност и презир! Оваа клучна улога би го трансформирала имиџот на Македонската патриотска организација на многу начини во очите на оние што не не познаваат, слика која го гледа МПО како миротворец и главен лидер во обидот да ја направи македонската Република вистинска татковина за сите луѓе кои делат македонски идентитет и лидер во помагањето на Републиката да биде успешен учесник во заедницата на народите!