Штраус и ноевите

Facebook статус на проф. д-р Николај Слатински

На Фејсбук видов прекрасни фотографии од Виенскиот оперски бал. Веднаш ги слушнав прекрасните звуци на „На убавиот син Дунав“ на Штраус .

Но си реков – Виенски оперски бал за време на чума. Виенски бал за време на Буча. Таков бал имало и кога неодамна, надвојводата Франц Фердинанд бил убиен во Сараево и светот се сруши во ужасот на светската војна. Било Виенски бал за време на чума.
Денеска ние, Европа, Западот, Демократскиот свет се наоѓаме (не сум единствениот што го кажувам ова) како во 1938 година.

Повторно следбениците на Чембрлејн од сите земји се обединуваат – Да се ​​договориме со диктаторот, да му отстапиме земји доминантно населени со негови сонародници! Да ги задоволиме неговите незаситни апетити и да продолжиме да живееме мирно!
Денес, Ние, Европа, Западот, Демократскиот свет, мора да го погледнеме геостратешкиот, геополитичкиот, геовоениот и геоцивилизацискиот часовник, кој покажува септември 1938. А тоа покажува дека останува една година до септември 1939 година.

Апсолутна илузија е дека можеме да се извлечеме без да правиме ништо, да си ги гледаме Реал – Барселона, Манчестер Сити – Манчестер Јунајтед и да му се восхитуваме на Виенскиот оперски бал. Не, не значи дека треба да престанеме да се возбудуваме за големите фудбалски натпревари. Не, тоа не значи дека прекрасните оперски балови мора да престанат.
Тоа значи дека ниту обичниот народ ниту доживотните и избрани аристократи не можат да живеат само со фудбалските натпревари и само со баловите.

Дали слушате нешто како темпирана бомба? Ова е бомбата што Злото, диктаторите, тираните, демоните на недемократијата ја ставија под нашиот свет. Тие не можат да ја добијат битката за иднината на овој наш свет. Затоа сакаат да го уништат.
И ако им дозволиме – ќе го уништат.
Ако ништо друго, барем прочитајте ја прекрасната книга на Стефан Цвајг „Светот на вчерашниот ден. Спомени на еден Европеец“ Во неа првото поглавје се вика „Светот на безбедноста“ – ова е истиот свет во кој имало и Виенски оперски балови.
А понатаму…
Понатаму, брзо и ненадејно, овој свет на безбедноста се срушил. Пред да згаснат последните звуци на Штраусовиот „На убавиот син Дунав“ во Виенската опера.

Затоа што денес, Ние, Европа, Западот, Демократскиот свет како ноеви ги закопавме главите во песокот на рамнодушноста, негрижата и лудилото.