Настап на бугарски композитор во прелиминарниот избор за „Греми“
Изведба од новиот албум на бугарски композитор, познат по создавањето на евергрини за иконите на бугарската поп музика од 80-тите, е вклучена во конкуренција за Греми наградите.
Димитар Ковачев беше меѓу симболичните композитори на Бугарија во 80-тите. Многумина го поврзуваат со песната „Тишина“, оригинално изведена од Васил Најденов. Работел и со други познати имиња на бугарската естрада како Лили Иванова, „Трамвај №5“ и групата „Стил“. Неговата биографија го истакнува неговото образование како инженер, како и неговите рекорди во пливање на 200 метри пеперутка. Во почетокот на 90-тите Ковачев заминува во САД. Сега живее во Орландо, Флорида.
Музиката е под влијание на различни емоции, а личноста што ја создава се чини дека нема посебна контрола врз процесот на нејзиното создавање, изјави композиторот за БНР.
На шестгодишна возраст Димитар Ковачев ги започнува да учи да свири на виолина. Понатаму, тој се занесе во спортот и инжинерството, но на крајот се врати на музиката. За него Бугарија е место кое придонесе за многу таленти:
„Многу наши класични пејачи и изведувачи се ширум светот и оставија свој белег со нивната работа. Не би го рекол истото за поп музиката, па дури и џезот. Некако поп-музиката и џезот имаат друг белег и тоа е понационален, а ние сме релативно мала земја и 8 милиони луѓе или 6, како што е сега, не можат да влијаат на музиката подалеку од тоа, додека класичната музика – на почетокот е за секого, не е променета во последните 150-200 години, а луѓето коишто. се занимаваат со тоа, без разлика на кој јазик зборуваат, кога свириш Бетовен или кога пееш опера од Вагнер, тие се препознаени низ целиот свет. Така што Бугарија дава многу за музиката. Не на празно не сметаат за земјата на Орфејот“.
Со својата класична обука од Бугарија и новата перспектива од животот во Америка, Ковачев создаде десет албуми, од кои еден е Classical Impressions, објавен оваа година – албум базиран на модерен аранжман на две дела – на Дебјуси и Бетовен. Изведбата на Classical Impressions е во потесен избор за разгледување на натпреварот за Греми за најдобар аранжман, инструментален или акапелно. Прифатена изведба е Clair De Lune – „Месечева светлина“.
Влегувањето на територијата на наградите „Греми“ е важно достигнување, пренесува тој.
Ова е момент кога човек може да ја голтне сопствената гордост, бидејќи спаѓате меѓу 1.000, а во некои категории и неколку илјади луѓе кои исто така сакаат да бидат именувани, слушнати од светот и номинирани, посочува Димитар Ковачев.
„Значи, самиот факт и учеството во почетниот процес – што се разгледува, е убаво достигнување и документ дека во голема мера сте ја совладале уметноста“, истакнува уметникот.
Дали композицијата ќе биде меѓу номинираните ќе стане јасно во ноември.
Димитар Ковачев во САД е познат по неговото уметничко име Димитри Кеј. Тој се задоволува со ова име откако не може да најде начин да го спелува „ъ“ со буквите достапни таму. По неговото преселување преку океанот, тој ја продолжи својата музичка кариера, создавајќи музика во областа на модерниот џез, додавајќи различни елементи, покрај модернизирана класика. Ковачев воспоставува контакти со легендарни имиња, вклучувајќи го и Клајв Дејвис, и создава неделно радио шоу – Lite Lounge, кое се емитува на над 20 станици ширум светот и на платформите за стриминг.
Димитар Ковачев зборува за доаѓањето во САД и за професионалната ориентација во новиот живот:
„Треба само да си ја најдеш сопствената авенија. Можеби ја најдов по некое време, и следниот момент за мене почна примената на она што го знам во музиката. Но, 10 години сфатив дека живеам во друга средина, каде е проникнат музичкиот фактор на друг континент и на друг начин и не за џабе дури и бендовите од Англија се под влијание на блузот, од кантри музиката и доаѓаат и на крајот живеат во Соединетите Американски Држави од едноставна причина што пазарот овде е огромен и на музиката и се дава големо значење како производ. Затоа што кога пејачот оди во Англија, тој оди на турнеи во два или во три големи градови и Англија со тоа завршува, а во Америка има 52 држави и додека да ги обиколиш може да помине и година. Затоа тука музиката е еден огромен корпоративен бизнис. Но тоа дали е убаво или не, е прашање за дополнителен разгово.“
Фото: БНР