Саботажата против Бугарите во Србија и мирот и безбедноста на земјите од Западен Балкан

Пишува: Иван Николов, КИЦ Босилеград/БГНЕС

Претседателот на Република Бугарија Румен Радев, по повод одликувањето на мојата маленкост со Орден Стара Планина I степен, меѓу другото рече: „Бугарија е главниот мотор на европската интеграција на земјите од Западен Балкан и главен критериум според кој ќе дадеме поддршка е состојбата на нашите сонародници во секоја земја – условите за нивниот економски и социјален развој, а пред се можноста тие да го бранат својот национален идентитет, јазик, култура, историска меморија“.

Оваа општа и принципиелна европска изјава, и покрај сета нејзина дипломатска воздржаност беше определена од српскиот медиум „Блиц“ на 7 јуни како „неиспровоцирана бугарска саботажа против Србија и закана со вето за членство во ЕУ“!?

Навистина многу чудна логика.

Српското читање на зборовите на Радев беше дека Бугарија ќе стави вето на членството на Србија во ЕУ затоа што инсистира на подобрување на состојбата на Бугарите во Србија, или поточно „условите за нивниот економски и социјален развој, а пред се нивната можност да го бранат својот национален идентитет. јазик, култура, историска меморија“!?

Значи, легитимната грижа на Бугарија за своите сонародници во земјите од Западен Балкан и нивниот економски и социјален развој и можноста да го бранат својот национален идентитет, јазик, култура и историска меморија, според српското толкување, е „саботажа против Србија“? !

Србија често го бараше истото за Србите во соседните земји, но ова нивно легитимно барање досега никој не го нарече „саботажа“.

За да докажат (на кого?) дека состојбата на Бугарите во Западните покраини е прекрасна, српските власти ја изнесоа својата тешка артилерија – „службениот Бугарин“ Стефан Стојков, претседател на т.н. Национален совет на бугарското национално малцинство во Србија, кој во својство на портпарол на владејачката партија на Вучиќ и на градоначалникот Владимир Захариев, категорично изјави дека е „…задоволен од односот на Србија кон нашето малцинство“!?

Г-дин Стојков ја повтори приближно истата изјава за Политика на 8 јуни, применувајќи ја истрошената теза дека „бугарското малцинство не е дискриминирано и не е незадоволно, напротив, крајно е задоволно од односот на Србија кон него“, па дури и следејќи го примерот на Унгарија, ја советуваше Бугарија да ги дава парите на бугарските даночни обврзници на Националниот совет, а не да финансира поединечни невладини организации, внимавајте, без тој да знае!?

Очигледно, господинот Стојков живее во улога на портпарол на официјалната политика, а не во улога на портпарол на сопствените избирачи, како што треба да се очекува. Инаку, тој не можеше да остане рамнодушен на секојдневните болки и страдања на своите сограѓани од бугарско потекло, за кои според Законот за националните совети на малцинствата мораше да се залага барем во областа на образованието, културата, информирањето и официјалната употреба на јазикот.

Да се ​​потсетиме повторно.

Бугарите во Србија се преполовиле само во последните две децении, во Босилеград дури за две третини, општините со бугарско население се меѓу економски најзаостанатите во Србија, животната средина во Босилеград не само што е загадена, туку и се заканува на една или две други земји, презентацијата на бугарски книги во Босилеград е казниво дело, бугарската историја и култура се искривуваат со цел да се клеветат Бугарите, антибугарските настани во Сурдулица стануваат неподносливи, на бугарските деца во градинка им се заменува мајчиниот јазик, наставата на бугарски јазик никогаш не функционирала, информирањето на бугарскиот јазик е строго манипулативно, нема официјална употреба на бугарскиот јазик, луѓето масовно го напуштаат родниот град, но Стојков е задоволен, па дури и се заблагодарува на Србија за сето ова!?

Ако ова не е саботажа против бугарското малцинство, против бугарско-српските односи и членството на Србија во ЕУ, не знам што е.

Се разбира, тој ниту може ниту се охрабрува да каже дека вистинската субверзија против мирот и безбедноста на земјите од Западен Балкан во минатото и денес, а веројатно и во иднина, е токму политиката што ја брани поради неговата бедна позиција во (анти) Националниот совет на бугарското малцинство.

Саботажа против мирот и безбедноста на земјите од Западен Балкан е токму српската аспирација за обединување со Република Српска и поделбата на Босна и Херцеговина, поделбата на Косово, контролата врз Северна Македонија и Црна Гора. Саботажа е и акцијата за „повлекувањата на признавањата на Косово“, обидите за саботажа на Резолуцијата за Сребреница во ОН за да се избегне одговорноста за злосторствата против човештвото.

Но, вистинската саботажа е на господинот Стојков, бидејќи со овие изјави тој едноставно ги крева работите во воздух, наместо да гради мостови со матичната земја и со Европа во интерес на бугарското малцинство, во чие име тврди дека зборува. Тој е „задоволен“ поради добро платената синекурна позиција во Националниот совет и не гледа што се случува зад завесата. Не се сомневам дека е задоволен. И зависниците од дрога се задоволни со примањето на новата доза и не сфаќаат или воопшто не се грижат дека таа нивна зависност полека и сигурно ги убива.

СТАВОВИТЕ И МИСЛЕЊАТА ИЗНЕСЕНИ ВО РУБРИКАТА „ПОЗИЦИЈА“, НЕ СЕКОГАШ СЕ ИЗРАЗ НА УРЕДУВАЧКАТА ПОЛИТИКА НА ПОРТАЛОТ „ТРИБУНА“