(Видео) Димитар Димитров од Босилеград ја направил својата куќа „храм“ на фудбалскиот клуб „Левски“ и на Бугарија

Посакувам Левски да го победи ЦСКА барем со 1:0 во претстојното дерби во сабота. Ова за БГНЕС го изјави Димитар Димитров од Босилеград, долгогодишен поддржувач на „сините“.

„И симпатизерите од секторот Б треба да бидат малку повнимателни затоа што понекогаш ме лутат“, се пошегува големиот навивач на „сините“ од Западните покраини, пред да додаде: „Се надевам дека нема да ми се налутат. … Ги сакам!”.

Димитар Димитров никогаш не се плашел да биде Бугарин во Србија и покрај страшниот однос кон бугарското национално малцинство во Босилеград и Цариброд од страна на српските власти.

Тој ја претворил својата куќа во еден вид храм на Левски /екипата и апостолот на слободата/ и Бугарија, кои за него се едно.

Мојата љубов кон Левски датира од времето кога имав 15-16 години, а сега имам 78 години“, споделува Димитров. „Ова е голема љубов. Ако ме прашате дали повеќе ја сакам Бугарија или Левски, можеби малку ќе се приклонам кон Бугарија. Сепак, не можам да не ја сакам Бугарија, бидејќи Левски е речиси цела Бугарија“.

Димитров не пропушта меч за „сините“. Често оди во Софија, го придружува омилениот тим на гостувањата во Пловдив, Стара Загора или Благоевград. Тој бил на трибините и на неславниот меч во Скопје со Шкупи, кога се случи „страшната провокација“. Признава дека генерално им симпатизира на Албанците, но „Левски е Левски“.

За него, како и за повеќето навивачи на Левски, најдобар играч е Гунди. „Нема рамен. Не случајно Италијанците даваа толку пари за него, но се случи онаа трагедија… Не сакам да се сеќавам“.

Има многу големи натпревари кои ги одиграл неговиот омилен тим. „Натпреварот што ќе го паметам е во Верона против Киево, кога влеговме во Лигата на шампионите. Беше 2-0 за нас, па израмнија. Благодарение на победата дома, отидовме напред. Ова е мојот најсреќен натпревар. Полудевме. Бевме многу од Софија и од цела Бугарија“, вели Димитар Димитров, кој е долгогодишен активист за граѓанските права на Бугарите во Западните покраини.

Во домот на Димитров на 21 септември 1941 година на празникот Богородица преноќил и егзархот Стефан I. Во тоа време, Западните покраини биле во границите на Царство Бугарија.

„Егзархот бил соученик со локалниот свештеник Анастас Попзахариев, чија куќа била куќата во тоа време. Тој беше вујко на татко ми кој ја купи од него. Благодарение на него и на мојата љубов кон Левски – гледате што сум направил“, гордо вели Димитар Димитров.