Бугарија им оддава почит на жртвите на комунистичкиот режим во земјата

На 1 февруари Бугарија им оддава почит на жртвите на комунистичкиот режим во земјата.

На 1 февруари 1945 година, органот на Црвениот терор – таканаречениот Народен суд – изрекува најмногу смртни казни во историјата на Бугарија. Масакрот е извршен истиот ден во текот на ноќта. Државници, политичари, воени лица и интелектуалци се убиени покрај напуштена јама во Орландовци ископана од бомбардирањата.

Меѓу жртвите се братот на цар Борис III – кнезот Кирил Преславски, заедно со другите двајца регенти на малолетниот цар Симеон – светски познатиот научник проф. Богдан Филов и ген. Никола Михов. Заедно со нив се егзекутирани министрите во двата кабинети на Богдан Филов, како и министрите во владите на Добри Божилов, Иван Багрјанов и Константин Муравиев, пратеници, воени лица и др.

Вкупно над 2730 луѓе биле осудени на смрт од Народниот суд во Бугарија, што ја прави прва во светот по смртни пресуди изречени поради избувнувањето на Втората светска војна (1939-1945), иако земјата не војува против сојузниците од антихитлеровската коалиција, и влегува во војната на страната на Оската во 1941 година, цели две години откако таа е започната. Во Германија, на Нирнбершкиот процес се изречени 12 смртни казни. 14 лица се осудени на смрт од страна на Токискиот трибунал.

Жртвите на новата комунистичка власт, предводена од сталинистот Георги Димитров, не се ограничени само на масакрираните на 1 февруари 1945 година. Масакрот на бугарската елита започнал веднаш по преземањето на власта на 9 септември 1944 година. Во првите денови после пучот, според различни проценки, неколку илјади луѓе се убиени без суд и пресуда. Тоа се претставници на елитата кои според комунистите можат да им се спротивстават на новите владетели-рецидивисти кои се симнале од шумите или се ослободени од затворите. Народниот суд подоцна ќе ги осуди веќе убиените за да го легализира одземањето на нивната чест и имот.

Жртви на новата народна власт не се само политичарите и воените лица. Таа е безмилосна и кон интелектуалната елита на земјата. Обвинети се 101 писател, уметници и новинари, меѓу нив се веќе убиените ликовниот уметник и карикатурист Рајко Алексиев и новинарот Данаил Крапчев.

Меѓу физичките извршители на убиствата се имињата на идниот диктатор Тодор Живков, садистите Мирчо Спасов /кого, како што велат, дури и Живков го респектирал/ и Лев Главинчев кој е најмасовниот убиец во бугарската историја. На неговата совест лежат убиствата на кнезот Кирил, светски познатите научници и ректори на Софискиот универзитет, проф. Богдан Филов и проф. Александар Станишев, како и многу други – стотици најпочитувани Бугари пред пучот на 9 септември. Некои од нив биле убиени поради нивната општествена положба, а други – затоа што биле Бугари и не сакале да ја променат својата националност според плановите на Сталин, Тито и Коминтерната на чело со Димитров. На погребот на садистот Главинчев, неговиот брат ќе се „пофали“ дека тој „убил 226 македонски фашисти“…