Одбележуваме 147 години од раѓањето на големиот бугарски актер Крстјо Сарафов

На 6 април 1876 година во Либијахово, денешен Илинден, (општина Гоце Делчев) е роден големиот бугарски театарски актер Крстјо Петров Сарафов. Бил втор претседател на Сојузот на артистите во Бугарија (1924-1925). Дебитирал во 1899 година во театарот „Солза и смеа“ во „Ревизор“ на Гогољ, но огромното мнозинство од неговите улоги тогаш биле одиграни на сцената на Народниот театар. Меѓу неговите највпечатливи улоги се Сирано де Бержерак (во истоимената драма на Едмонд Ростан), Тартуф и Арган (во Тартуф на Молиер и Имагинарниот болен), Фамусов (во Излези од умот на Грибоједов). Театарската академија во Софија го носи името на Сарафов од 1954 година.

Потекнува од видно и големо бугарско семејство од Македонија, помлад брат е на легендарниот бугарски револуционер и претседател на Врховниот комитет на Македонско-одринската организација Борис Сарафов. Денес се уште е жива историската анегдота за тоа кога ја поставиле претставата „Иванко“ во Народниот театар, одбиле да му дадат улога на уметникот почетник Крстјо Сарафов. Тогаш брат му Борис ги собрал македонски комити. Тие со пушки, ками и сабји ја шутнале вратата од директорската канцеларија на Владимир Василев, тој со страв гледал зад бирото, а Борис со решителноста на Отело, пред да ја задави Дездемона, му рекол: „Дали нашиот Крсте ќе го игра царот? “. Така Крстјо Сарафов ја добил улогата. Премногу добро е измислено за да биде вистина.

Крстјо Сарафов учествувал во животот на македонската емиграција во Бугарија. Сарафов е член на Софиското македонско-одринско братство, што било најбројно и најсилно во Македоно-Одринското ополчение. Заедно со претседавачот Михаил Ковачев во 1901 г. Сарафов се спротивставил на обидите на крилото на генералот Иван Цончев да ја преземе контролата над братството. На генералното собрание на 21 октомври 1901 г Сарафов со бастун претепал еден од поддржувачите на Цончев. Сарафов е еден од основачите на Македонскиот научен институт.

Неговиот татко Петар Сарафов бил преродбеник бугарски учител, а неговиот вујко Коста Сарафов и неговиот дедо архимандритот Харитон Карпузов биле водачи на борбата за самостојна бугарска црква во Неврокопско и Серско. Негови постари браќа му се офицерот Ангел Сарафов, инженерот Петко Сарафов и револуционерот Борис Сарафов, сестра му е претседателката на Македонскиот женски сојуз, доктор Злата Сарафова, а братучед му е полковникот Димитар Стојков.

Родителите на Крстјо Сарафов биле цврсто против тој да стане уметник и го испратиле да учи во Одрин за да го оттргнат од љубовта кон театарот. По завршувањето на Одринската бугарска машка гимназија и враќањето во Бугарија, се пријавил на конкурс за стипендии за драмска уметност во странство. Прифаќаат само 4 од 60 луѓе, а меѓу нив е и Крстјо Сарафов. Заминал во Санкт Петербург и таму се запишал во приватно драмско училиште. Разочаран од наставниот систем, тој се преселил во Царската театарска школа, каде што дипломирал со почести и се вратил во Бугарија.

Крстјо Сарафов умира на 27 август 1952 г. во Софиja.

Извор: Един завет