Српската православна црква и ученички натпревар за навреди кон Бугарија

Пишува: Иван Николов, КИЦ „Босилеград“/БГНЕС

На почетокот на март годинава во Сурдулица, под претседателството на владиката Пахомиј и во присуство на државните секретари Миомир Ѓорѓевиќ, Драган Стевановиќ и Дејан Антиќ, високи воени офицери, локалната самоуправа и граѓански здруженија, се одржа состанок на Извршниот совет за одбележување на „100 години од осветувањето на спомен-костурницата на Сурдуличките маченици“.

Уште тогаш стана јасно дека овогодинешните прослави на т.н Сурдулички маченици ќе се одржат директно под покровителство на претседателот Вучиќ, а во комеморативните активности предвидени се свечени научни седници, создавање на Спомен костурницата, Спомен куќа, печатење на јубилејна поштенска марка, концерт на духовна музика, проекција на филм за Сурдуличките маченици, снимање на документарен филм и ученички натпревар за ученици од 7-8 одделение и средните училишта?!

Техничкото училиште „Никола Тесла“ од Сурдулица, заедно со Сеправославното здружение „Преподобен Јустин Келијски и Врански“ и Советот за веронаука при Нишката митрополија, пред неколку дена го објавија планираниот студентски конкурс за литературни и визуелни творби. , со наслов „Зачувување на историјата – заштита на иднината“ и со сета своја дрскост го испратија и во босилеградските училишта.

Темите на кои учениците треба да пишуваат и цртаат имаат силен националистички патос: Историја на Големата војна – страдањата на српскиот народ; 100 години Спомен костурница во Сурдулица; Светите маченици од Сурдулица – сведоци на слободата; Кога непријателот го уништи и најдолниот камен на оваа земја, нашите предци имаа моќ да градат училишта на коските на мачениците итн.

Најуспешните дела ќе бидат наградени со солидни парични награди – 180, 130 и 90 евра. Јасно е дека за да биде „најуспешна“ работата на студентот мора да нагази на историските фалсификати за „ѕверствата“ на Бугарите за време на окупацијата во ПСВ, во која, според српската историографија, Бугарите масакрирале 30.000 или 20.000 невини Срби, како што пишува на ѕидот на Техничкиот универзитет Никола Тесла. Да потсетиме дека во ова училиште учат и бугарски деца и тешко е да се замисли како се чувствуваат. Кај српските деца овие лекции не можат да предизвикаат ништо друго освен омраза и одмазда кон Бугарите, а кај Бугарите чувство на вина и срам.

Како што може да се види, целта на сите овие активности да се одбележи денот на „Св. Сурдулски маченици“, вклучувајќи го и натпреварот, е оцрнување на Бугарија и Бугарите и во суштина е чист говор на омраза и злоупотреба на учениците со цел да се поттикне национална омраза и нетрпеливост кон Бугарите.

Посебно прашање е фактот дека СПЦ, до степен до кој е навистина православна и проповеда христијански учења, мора да се придржува кон Христовите заповеди и да проповеда љубов и разбирање меѓу луѓето, а не омраза. Меѓутоа, тоа не навлегува во сфаќањето на христијанството на српското свештенство. Во поновата српска историја, тие беа јастребите на српскиот национализам кои ги благословуваа воените злосторници на нивниот пат кон Сребреница и други места.

Директорот на ТУ „Никола Тесла“ Игор Аризанович во Сурдулица со сета своја дрскост конкурсот го испратил и во училиштата во Босилеград!? Веројатно со очекување дека бугарските ученици од Босилеград ќе се полакомат за наградите и ќе седнат да си ја попрскаат главата со пепел, да плукаат по бугарската историја, бугарската војска и општо Бугарите за „злосторствата“ врз сурдуличките маченици, српското херојство, патриотизам итн.

Работите стигнаа до таму што и на часовите по веронаука се одржуваат лекции за т.н „Св. Маченици од Сурдулица“. Ова предизвика бес уште следниот ден кај некои повнимателни наставници и родители кои скокнаа да ја бранат својата чест и честа на своите деца.

Во исто време, босилеградската црква „Св. Богородица, изградена и изографисана од локалните Бугари во далечната 1870 година, кога Србија сè уште била таму некаде далеку, е свежо реновирана и врз одамна малтерисаните бугарски фрески, се изографисани сосема нови фрески со српски светци, напишани на српска кирилица. Пред се – кралот Милутин со црква во рака! Некој ќе помисли дека е ктитор на црквата. Во близина се наоѓа иконата на Сурдуличките маченици, канонизирани за светци од Архиерејскиот собор на Српската православна црква. Бугарската црква во Босилеград веќе не е бугарска црква во која се проповеда христијанската доктрина за бесмртност и морал, туку чист српски етнофилетизам.

Парадоксот е во тоа што Сурдулица стана центар на антибугарската пропаганда, иако во текот на изминатите две децении, по линијата на европските прекугранични програми и реализацијата на заеднички проекти со Бугарија, таму беа излеани неколку милиони евра, кои видно го променија градот. Ако се знае дека целта на овие програми е зближување на луѓето и поврзување на луѓето од двете страни на границата, а не обратно, испаѓа дека постигнатите резултати се точно нула, а европските пари отишле непромислено. – да спроведување антиевропска и антибугарска пропаганда. Но, за тоа, следниот пат.