(ВИДЕО) КОЈА Е РАЈНА КЊЕГИЊА ЗА КОЈА ЈА ПЕЕМЕ УБАВАТА ПЕСНА „АЈДЕ ПРОВИКНА СЕ ТУРСКИЈА ПАША“

Рајна Попгеоргиева Футекова-Дипчева е родена на 18 јануари (6 јануари во стар стил) 1856 година во бугарскиот град Панаѓуриште.

Рајна Футекова имала само 20 години, кога бугарскиот војвода Георги Бенковски и понудил да го шие знамето на Априлското востание. Во тоа време таа била главен наставник во женското училиште во Панаѓуриште. Лавот на знамето е нацртан од Стојан Карапеев и е точна копија на лавот нацртан на Уставот на БРЦК (Бугарски револуционерен централен комитет), буквите за слоганот “Свобода или смърт”, се испишани од Иванчо Зографот. На 22 април – денот на неговото осветување – Рајна Футекова сошила и реси што биле подготвени претходната ноќ. Димензиите на знамето се 2 на 1,5 м, има две лица, а по рабовите има ивици срма. Знамето го осветуваат свештеници од градот и околните села.

Еве што раскажува самата Рајна за поворката по осветувањето на знамето:

„На вториот ден од слободата, знамето беше завршено. Потоа, на барање на граѓаните, морав да го земам во раце, да земам меч и револвер, да јавам на избран коњ за да го преминам градот и да ги информирам луѓето собрани по улиците дека петвековниот турски јарем е отфрлен засекогаш. Ова беше најсвечениот ден од нашата краткорочна слобода. Белокоси старци, заедно со деца, шетаа насекаде по мене, пеејќи омилени народни песни. Жени и девојки фрлаа кон нас толку многу миризливи и шарени букети што целиот пат беше покриен со нив како прекрасен тепих. Виковите “Ура!” и “Да живее!” немаа крај. Оваа свечена поворка траеше до вечерта “.

По Априлското востание, таа била заробена од Турците и е подложена на тешки малтретирања: била тепана, злоставувана повеќе пати и оставена на леб и вода повеќе од еден месец во затворот во Пловдив. Захари Стојанов раскажува за нејзиното учество во востанието и нејзиното затворање во своето дело „Записки по българските възстания“. Рајна е присутна и во извештаите на американскиот новинар Џануариус МекГахан.

По интервенција на европски дипломати, Рајна била ослободена и испратен да студира во Москва. Таму студирала медицина три години и станала бабица – прва дипломирана бабица во Бугарија.

Таа пишува и своја „Автобиографија“, која за првпат е објавена на руски јазик. Дури во 1934 година истата е преведена на бугарски јазик.

По враќањето од Москва Рајна Футекова е поканета да биде наставник во Трново. Три години подоцна таа се враќа во Панагуриште и се мажи за Васил Дипчев, кој бил градоначалник на градот. Во 1898 година Васил Дипчев бил избран за пратеник и семејството се преселило во Софија. Починал набргу потоа од политички прогон и тепање во Црната џамија, а Рајна останала со пет деца, од кои најголемото имало 13 години. Таа одржувала блиски врски со Венета, вдовицата на Христо Ботев.

Рајна и Васил Дипчеви имаат пет сина – генерал Иван Дипчев, Георги Дипчев, Владимир Дипчев, Петар Дипчев и полковник Асен Дипчев. . За потребите на прославата за 25-годишнината од Априлското востание, Рајна Књагиња сошила три нови знамиња – копии на оригиналот. Зачувани се само две од нив (во Воениот историски музеј во Софија и во нејзината родна куќа во Панагјуриште), третата копија изгорела за време на бомбардирањето на Софија за време на Втората светска војна. Рајна Књагиња починала на 61 година на 29 јули 1917 година.