Како престанав да го читам весникот Стршлен

Пишува: Иво Иванов

Ќе речете – светот се тресе, а овој нè занимава со стар весник, кој во Бугарија го читаат само оние кои се ориентирани кон излезот од животот. Го читам весникот Стршлен уште од прво одделение. Дедо ми беше претплатник. За да ни го носат секој петок во времето на социјализмот, мораше да се претплати и за весниците „Отечествен фронт“ и „Трезвеник“. Последново беше особено понижувачко за човек кој одгледуваше квалитетно лозје и правеше прекрасно вино. Но, Стршлен тогаш беше единствениот весник во кој ги немаше задолжителните фотографии на Тодор Живков и одговорните другари. Таму имаше само карикатури, шеги и сатира против помалите дивјаци. Престанав да го читам само 2 години додека бев во касарната. Варшавските војници не стигнаа до нас, инаку таму читавме се што можевме да најдеме. Во бугарската армија успеав да ги прочитам дури и незаборавните учебници по метеорологија и судска медицина.

По 1990 година, Стршлен се сврти кон политиката. Без да си го промени името, сатиричниот неделник беше приватизиран од орган на ЦК на БКП, во приватно издание.

За време на таканаречената транзиција, читав многу весници. Навистина ми е жал што го задушија Континент. Престанав да го читам постариот „Сега“. Го купував „ Стршлен “ без разлика колку пропагандистички се разоткриваше. Но, на 28 октомври 2022 година, реков доста е!

Во коментарот „Патриоти без мерка“ потпишан од Михал Мишковед, Михаил Вешим го наклевети отворањето на бугарските клубови во Охрид и Битола: „Зарем не можеше да се претпостави дека имињата на цар Борис III и Ванче Михајлов нема да бидат одобрени од македонската јавност? Зарем не се однесуваат провокативно? За нас Бугарите Цар Борис може да е обединувач, но за Македонците е окупатор. А Иван Михајлов, ако кај нас важи за патриот, таму се поврзува со низа убиства и терор“.

Глувчејадачи, глушецјадци, еден многу попознат полицаец, на чие име во Франција сè уште се доделуваат награда за истражувачко новинарство, па дури и Алберт Лондер во неговата пасквила против ВМРО – „Les Comitadjis ou Le terrorisme dans les Balkans“ откако ги раскажал сите софиски озборувања за Македонците и откако не можел да дојде до посакуваната средба со Иван Михајлов, само го нарекува – „крвавиот Дон Кихот“. Лондер не опишува зошто Иван Михајлов бил принуден да прибегнe кон терор против српските окупатори на Македонија. Не му е платено за тоа. Платено му е да го оцрнува ВМРО. Иронично е што во 1932 г. Французинот не му предвидел долг живот на Иван Михајлов. Истата година на брод во Аденскиот залив беше разнесен шпионот-новинар Лондер, а ВМРО и Иван Михајлов не се дел од саботажата. Да се ​​вратиме на нашите студии за глувци. Не е лошо пред да пишуваат, првин да читаат. Во уникатната книга „Разузнавањето на Кралска Југославија против Бугарија и ВМРО“, Кирил Тодоров опишува зошто ВМРО од револуционерна се претвора во терористичка организација. Ќе научат како Белград се здружил со Коминтерната во СССР и со БЗНС за да води отворена граѓанска војна во Бугарија преку воени напади, завери, немири, атентати и убиства.

„Ако нашата земја навистина сака да развива културни врски и да отвори културни клубови во Северна Македонија, зошто да не ги именува по поети и писатели? Имињата на Пеју Јаворов и Димитар Талев тешко дека ќе предизвикаат незадоволство“, пишува „Стршлен“.

Дами и господа, клубовите се приватни, а не државни. Второ, дури и Талев и Јаворов ќе го нервираат Скопје. Проблемот не е во имињата, туку во тоа што се Бугари од Македонија и што се претставувале како Бугари. Со наследениот југосрбизам, македонските соседи никогаш и на никому нема да му простат што е Бугарин. Инаку, само за ваша информација и Пеју Јаворов исто така се инфилтрирал во Македонија како терорист и револуционер.