| |

ИДЕАЛИЗМОТ УБИВА

Посетата на опасни места низ светот треба да биде производ на подготовка, свесност за ризикот, добра информираност и способност за критичко размислување. Треба да имаш минимум од знаење за тоа како светот ги диктира работите, за да можеш да ги разликуваш релативно безбедните од опасните месности, држави, региони, градови, населби и улици и да работиш соодветно со тоа знаење.

На теорија е можно да ти се случи нешто лошо додека престојуваш на најбезбедно место во Цирих и потоа да поминеш целосно неповреден во Кабул, Исламабад или Могадишу, но статистичката веројатност за таквата динамика е минимална. Емпирискиот истражувачки метод покажува дека е многу пологично и очекувано да бидете нападнати и ограбени крај фавелите на Сао Паоло, отколку во Монако или Токио. Ова не значи дека тоа мора да се случи, но мора да бидете подготвени и способни да се движите низ различни нивоа на ризик. Особено кога патувате со ваши блиски луѓе, за кои сте одговорни вие.

Сето ова треба да му биде познато на секој турист, па дури и авантурист кој одлучил да патува низ планетата. Но, сосема поинаква линија на размислување и акција доминира во одредени заедници и води кон многу реални и редовни човечки жртви. Станува збор за размислувањето на многу млади луѓе од Западот, одгледани во балонот за безбедна средна класа, кои слепо веруваат во догмата на културниот релативизам. За нив нема особена разлика помеѓу културите, цивилизациите и државите, сите сме исти луѓе, а опасноста на места во Третиот свет, на пример, во голема мера е фабрикувана од манипулативни медиуми и трговци на страв.

Овие идеалисти ги отфрлаат криминалната статистика и емпириските податоци како форма на предрасуди и на прво место ги ставаат своите топли и кадифени емоции. Емоција што ги носи на велосипедска турнеја низ планините на Таџикистан во близина на териториите на Исламска држава например. Тоа чувство на сеопфатен хуманизам и безрезервна љубов кон сиромашните во ризични области ширум светот ги инспирира да посетуваат земји и градови, во кои просечниот број на убиства по глава на жител е буквално десетици пати поголем од оној во нивните родни места.

Таквиот измислен идеализам често води до познат и разурнувачки развој на настаните. Медиумите прво објавуваат дека млади туристи од Европа или САД исчезнале некаде во Африка, Латинска Америка, Централна Азија или Блискиот Исток додека биле сами на авантуристичко патување. Пребарувањето трае неколку дена и потоа полицијата ги наоѓа нивните тела.

Најновиот случај е смртта на Кетрин Шо. Нејзиното тело е откриено во една планинска област во Гватемала, неколку дена по стартот на пребарувањето. Во тек е криминална истрага. Можеби Кетрин е убиена… (Повеќе на conservative.bg)

Слични Објави