Кога омразата зборува – мудроста молчи

Facebook статус на Wounded Wolf

Човекот кој е полн со омраза и завист, а при тоа има лажно високо мислење за себе, често презема постапки со цел да ги омаловажи другите и да ја прикрие сопствената празнина. Наместо да се изградува себеси, тој руши околу себе. Говори зад грб, шири лажни гласини, потценува туѓи успеси и се обидува да се истакне преку навредување на другите. Но сето тоа не е од сила, туку од слабост — од внатрешна несигурност и незадоволство.

Како што рекол Аристотел: „Завист е болка што се чувствува поради доброто на другите.“ Токму таа болка го тера завидливиот човек да ги повредува оние што го надминуваат, не зашто се лоши, туку затоа што тој не може да ги достигне.

Сократ мудро забележал: „Јас знам дека ништо не знам — а тоа ме прави помудар од оние кои мислат дека знаат сè.“ Овој став открива колку е опасна самозаблудата — кога човек мисли дека е нешто, а не е ништо, неговата гордост станува најголемата пречка за вистински раст.

Елеонор Рузвелт вели: „Големите умови дискутираат идеи; просечните — настани; малите умови — луѓе.“ Тие што постојано озборуваат, омаловажуваат и навредуваат, всушност го откриваат сопствениот ментален и духовен недостиг.

Конфучие исто така поучува: „Големиот човек не се грижи за тоа дали луѓето го познаваат; тој се труди да биде вреден да биде познат.“ Луѓето кои само се трудат да изгледаат важно, без да бидат вистински вредни, живеат во илузија што ги води кон празнина.

Овој тип на човек не гради ништо — тој живее во сенка на другите, обидувајќи се да го изгаси светлото што го потсетува на неговата внатрешна темнина. Омразата никогаш не изградиле вреден човек — само љубовта, мудроста и понизноста имаат трајна сила.

Ваквите луѓе бараат внимание ширејќи омраза.

Овие луѓе се хранат со реакцијата што ја добиваат.

Игнорирањето, мирниот тон и воздржаноста се често најсилниот одговор.