МИЛ МИ Е ПЛАТОН, НО ПО МИЛА МИ Е ВИСТИНАТА

„Само карпите се постари од нас. Ова изрека му припаѓа на баскискиот народ кој се смета за еден од најстарите народи на светот.
Овде, во Македонија, Бог дал колку што сакате историчари и „историчари“. Вторите се натпреваруваат едни со други за да докажат колку „стар“ е македонскиот народ. Шампион на ова поле е Петар Попоски – кој „докажа“ дека постоиме 500 000 (петстотини илјади години). Баскијците и карпите репа да јадат.
Во историјата, нациите, исто како и државите, се создаваат, имаат свој животен век и умираат. Постојат постари и помлади народи.
Историските околности на Балканскиот полуостров во 20 век биле поволни за раѓањето на македонскиот народ. Денес не е грев да се биде Македонец, но е кривично дело ако тоа се заснова на крадење на историјата на соседот.
Да почнеме да го „гледаме филмот“ од крајот до почетокот. По крвавиот распад на сојузна Југославија во 1991 година, на нејзината територија се родија повеќе држави. Една од нив беше Македонија. За прв пат во историјата. И тогаш почнавме да ги бараме нашите корени. Младиот, амбициозен и југословенски политичар, Васил Тупурковски, напиша историска книга во која се велича античка Македонија и нејзините најистакнати лидери и воени водачи, Филип и Александар Велики. Претходно, политичарите го избраа знамето на младата држава – шеснаесеткракото сонце од Вергина, главниот град на Филип Македонски. Засеаното семе го роди својот отровен плод. Еден дел од луѓето во Македонија ја „проголтаа“ оваа теза и се сметаа(т) себеси за потомци на големиот Александар.

За време на владеењето на Никола Груевски, на почетокот на 21 век, антиката се претвори во државна идеологија. Добро е да се живее во алкохолизирана состојба од „славното“ минато, но реалноста е нешто сосема друго. Ние ја сакавме Европа со сите нејзини придобивки, но Грција издаде ултиматум да се откажеме од антиката. И се откажавме! Го потпишавме Договорот од Преспа. За античките Македонци, ова беше болна трезвеност. И токму кога главоболката полека поминуваше од овој мамурлак, дојде условот од Бугарија.

Земја која постојано ги покажуваше и докажуваше своите братски чувства кон нас. Таа беше прва што ја призна нашата независност на 15 јануари 1992 година. Кога Грција и Србија не заробија со трговско ембарго, Гуешево беше нашиот спас. Сведок сум кога минуваа километри колони нафтени цистерни од Бургас без да застануваат на границата. Во турбулентната 2001 година, ни беа дадени 104 тенкови, кои, по завршувањето на работата, беа продадени како старо железо.

Но, „денот Д“ дојде кога Бугарија не можеше да ја преболи кражбата на својата историја. Иако влезот на Македонија во ЕУ е СТРАТЕШКИ ИНТЕРЕС ЗА САМА БУГАРИЈА, тоа не може да си го дозволи тоа некритички. Цената е да се согласиме дека Македонија во минатото била со претежно бугарски карактер. Ако фактите се критериум, ова не би било проблем. Доволно е да се види чии поданици биле и од кого се испратени во Охрид Св. Климент и Св. Наум (од бугарскиот кнез Борис Михаил).

Да се ​​отворат византиските летописи и да се прочита зошто византискиот император Василиј II бил наречен ВУЛГАРОКТОНОС (Бугароубиец), а не Македоноубиец. Или од поново време: зошто браќата Миладинови објавуваат БУГАРСКИ НАРОДНИ ПЕСНИ ОД МАКЕДОНИЈА; зошто мојот сограѓанин Григор Парличев во Атина вели дека е Бугарин кога го прифаќа ловоровиот венец од претседателот на комисијата Рангавис за најдобро поетско дело; Зошто Рајко Жинзифов во своето поетско дело КРВАВА КОШУЛА пишува за бугарскиот град Прилеп …

Очигледно е дека во македонското општество, аргументите не се критериум. Критериум е наметнатата омраза кон сè што е бугарско, што е конзистентна политика по 1945 година и е лајтмотив за постоењето на македонската нација. Македонец = антибугарин, ова е аксиомата. Тука ќе го цитирам еден мој познаник, албански интелектуалец од Охрид:
„Татко ми, ми рече дека по војната било тешко да се биде Албанец во Македонија, но било уште потешко да се биде Бугарин“.
Секој народ има право да изгради своја куќа.
И македонскиот народ исто така !!!
Но, проблемот е во тоа што градежниците на оваа куќа ги правеа прозорците од антички материјал, а темелите од бугарски. Ги сменивме прозорците, ќе биде потешко со темелите. Направени се од украден материјал, затоа секој, дури и послаб (политички) земјотрес многу нè потресува.

Автор: Љупчо Куртелов