|

Татко и син Недјалкови: Младите ги оживеаја винилот и музиката на физички медиуми

Недјалков-татко е сопственик на музичката компанија „Стефкос мјузик“ – бизнис со кој се занимава 28 години и ги знае сите негови аспекти.

Винилот е ритуал, емоција, убав – како слика. Музиката може да се слушне и на интернет, но се повеќе луѓе сакаат да ја поседуваат.

Општото мислење го споделија Костадин Недјалков и Христо Неделјаков – татко и син – две генерации кои покрај семејните врски ги обединува заедничката страст за музиката во најновата продавница за музика во срцето на Софија.

Недјалков-татко е сопственик на музичката компанија „Стефкос мјузик“ – бизнис со кој се занимава 28 години и ги знае сите негови аспекти – од продукциска и издавачка дејност, до денешната трговија со музички производи.

Неговиот 25-годишен син Христо е во продавниците од 6-7 одделение и денес е примарна сила во продавницата за плочи, ЦД и аудио касети.

„Винилот долго време се враќа низ светот, но во последните 5-6 години почна да се враќа во Бугарија, особено од 2021 година. Луѓето кои купуваат плочи сакаат да ја видат корицата, да прочитаат што е напишано. „Кориците на некои плочи се сметаат за уметничко дело“, вели Костадин Неделјаков.

Го прашуваме која е разликата помеѓу потрошувачот од пред 20 години и денешниот потрошувач:

„Пред 20 години имаше многу бугарска музика, беа издадени ЦД-а, имаше многу продуцентски и издавачки компании. Денес младите слушаат нова музика, таа е достапна. Она што го слушаат на интернет, потоа доаѓаат и го бараат на плочи и ЦД-а. Овој бизнис се врати благодарение на нив, затоа што сакаат да собираат, сакаат да го имаат физичкиот медиум, сакаат да го слушаат со многу добар квалитет. Тие велат: Можам да го слушам на интернет, но сакам да го поседувам, сакам да ја имам оваа плоча, сакам да го имам ова ЦД, сакам да имам колекција“.

Со оглед на тоа што не го видел стариот корисник, 25-годишниот Христо ги опишува младите корисници како луѓе кои ја ценат музиката.

„Откако отворивме продавница овде, создадов пријателства! Се појавуваат нови и интересни луѓе, гледам светлина на крајот од тунелот, дека физичкиот медиум е главната работа“.

И таткото и синот се категорични за предрасудите дека овој бизнис не може да те „храни“: Мора да си манијак за да ризикуваш се и да отвориш музичка продавница. Тоа треба да го направите со срце и душа!

Како еден од дигитализирачите на голем дел од вечната бугарска естрада, Костадин Недјалков нема никакви чувства кон „Балкантон“, чија зграда минатата недела стана причина за јавно незадоволство.

„Балкантон“ беше направен да ја игра својата улога во времето на социјализмот. Тогаш беа само тие. Со доаѓањето на западните компании, нивната улога стануваше сè помала. По распадот на овој систем ништо не можеа да направат, а што значи „амблематска зграда од социјализмот“, зачудено прашува Недјалков.

Сепак, според него, идејата дел од зградата да се претвори во музеј е добра, барем затоа што таму некогаш биле направени снимки од бугарски уметници.

За неговиот син Христо, вистински проблем денес е што голем дел од бугарските музичари не знаат каде и како да ја пуштат својата музика бидејќи недостига продукциска средина.

„Има многу вредни работи, има одлични млади бугарски изведувачи. „Не сакам да имаме 10 плочи од 10 уметници, сакам да имаме пет пати повеќе“, вели младиот човек.

Конечно, Недјалков помладиот дава совет за потрошувачите: За да се спречи „скокање“ на плочата, решението е да има квалитетни грамофони на пазарот, а не буџетските со кинески игли, на кои потрошувачите масовно прибегнуваат. Според него, треба да се оживее ерата на ЦД-плеерот во автомобилот.

Фото: БГНЕС

Слични Објави