За Бугарија и РС Македонија-отворено и јасно

Пишува: Иван Николов/БГНЕС

Од крајот на 2021 година, а особено од почетокот на 2022 година, во Скопје има некаква зголемена уверливост дека Бугарија конечно ќе отстапи. Се разбира, тоа е поттикнато од јасниот надворешен притисок од различни претставници на лобистички групи, идеолошки, политички и геополитички интереси.

На 28 декември 2021 година, мандатарот Димитар Ковачевски за време на средбата со амбасадорката на САД во Скопје Кејт Мери Брнс рече: „Треба да најдеме заедничко прифатливо решение со Бугарија за да може да се укине блокадата и Северна Македонија конечно да започне преговори за членство во ЕУ, КОЕ ГО ЗАСЛУЖУВАМЕ ДОЛГО ВРЕМЕ.“

На 2 јануари 2022 година, специјалниот пратеник на македонската влада за разговорите меѓу Софија и Скопје, проф. Владо Бучковски, во интервју за локалната веб-страница „Локално“, беше уште директен: „… Во 2022 година очекувам да стигнеме до заемно прифатливо решение со Бугарија. Одлука која ќе се заснова на меѓусебно почитување „ЌЕ СЕ ПОДИГНЕ БУГАРСКАТА БЛОКАДА“

Повеќето изјави за прашањето на министерот за надворешни работи Бујар Османи се во истиот дух.

Од сето ова разбираме дека денешните лидери на РС Македонија одбиваат да го ревидираат моделот на нивните татковци и дедовци, кои под валјакот на југословенскиот комунизам се согласија да бидат предвесници на новата доктрина за Македонија, присвојувајќи си го правото да се пресоблечат во идеолошка носија, не само самите себе, туку и сите значајни личности од минатите векови.

Ова е несвесната драма на актуелните елити на РС Македонија.

Политичарите како Владо Бучковски, наместо да им помагаат на младите лидери во подем да направат критичка анализа на изминатите 78 години, кога зборот „Бугарин“ масовно беше избришан од биографиите на сите лидери од областа на духовноста и борбата за слобода, продолжуваат со наметнувањето на лагите за вечноста на новиот национален идентитет.

Бугарија, можеби повеќе од нив, сака младата република да стане полноправна членка на европското семејство, но без трикови! И тука е улогата на новите лидери како Димитар Ковачевски. Како млад државник нека погледне подлабоко од пропагандниот рефрен во историјата на сопствениот народ. Да обрне внимание на оние децении за кои ништо не пишува во учебниците и во дебелите книги на професорите на МАНУ. Така ќе открие дека во 1922 г. двајца поети од Велес- Љубомир Весов и Илија Кушев се борат за слободата на својот народ против српските чети. И двајцата ги губат своите животи. Весов е убиен на 3 ноември кај селото Острилци во околината на Крушево, а Кушев е убиен на 29 ноември истата година кај селото Ерлевци, велешко.

Ова е прекрасна можност за господинот Ковачевски да се покаже како Европеец и демократ. По повод 100-годишнината од херојската смрт на младите поети, нека преземе иницијатива и нека организира одбележување посветено на нивниот подвиг. Одбележувањата треба да се одржат под покровителство на претседателот Пендаровски, а за нивната пожртвуваност да зборуваат професорите Драги Георгиев и Тодор Чепреганов од МАНУ. Јасно, едноставно и достоинствено.

Должност на младиот премиер Димитар Ковачевски е критички да ги погледне сите ќошиња на македонската историја, а не само на митологијата за Титовите партизани. Пред нив имаме повеќе од две децении во кои борбата против поробувачот ја водат ВМРО и Македонската младинска тајна револуционерна организација (ММТРО). Да ја отвориме архивата на Скопскиот студентски процес од 1927 година и да дознаеме, на пример, што информира Германската независна национална агенција од ноември 1927 година за овој процес:

„Обвинетите, кои припаѓаат на помладата генерација по војната и се претежно студенти, па затоа посетувале српски средни училишта и универзитети, главно се обвинети за примање и читање на бугарски книги.“ЧИТАЊЕТО НА БУГАРСКА ЛИТЕРАТУРА ВО МАКЕДОНСКИОТ ДЕЛ НА ЈУГОСЛАВИЈА, СЕГА СЕ СМЕТА ЗА ЗЛОСТОРСТВО ПРОТИВ КРАЛСТВОТО СХС И Е НАЈСУРОВО ГОНЕТО „(К. Царнушанов“, Прилог кон историјата на ММТРО“, Софија, 1996, стр. 133)

Господине Ковачевски, ставете ја раката на срцето и кажете дали некогаш сте допреле бугарска книга што слободно се продава во книжарниците во Македонија, како што се продаваат српските книги и весници?! А дали сте слушнале нешто поразлично на училиште, на факултет, во општеството од антибугарските пропагандни клишеа кои се уште кружат низ македонските „независни“ медиуми Само сетете се на кампањата организирана од вашата партија против бугарскиот пасош на Данела Арсовска, кандидат на опозициската ВМРО-ДПМНЕ за градоначалник на Скопје и објаснете дали тоа е „европска вредност“? И не слушајте го шепотењето на Владо Бучковски или на Бранко Црвенковски, ниту критиките на Христијан Мицковски. Тие се неповратно изгубени пред вистината затоа што не сакаат да ја слушнат. А вистината е:

1. ДЕНЕШНАТА МАКЕДОНСКА НАЦИЈА Е ПОЛИТИЧКА т.е. се јавува под одредени идеолошки и геополитички околности, непосредно пред и особено по Втората светска војна.
2. СИТЕ МИНАТИ ГЕНЕРАЦИИ ДО 1944 ГОДИНА СЕ ОПРЕДЕЛУВААТ КАКО БУГАРИ И СВЕТОТ ГИ СЕ ПЕРЦЕПИРА КАКО БУГАРИ. И тоа никако не му штети на новиот македонски идентитет.

Бугарската вистина за Македонија во последните неколку векови е поддржана од научници, дипломати, патеписци и особено од внатрешното самоопределување на самиот народ.

И ова е најважното нешто. Еве како еден Македонец, родум од Ресен, познат дипломат, кој во 1895 година лично од Гоце Делчев бил воведен во тајните на револуционерната организација, преку заклетва, славниот Симеон Радев, наместо предговор ја исповеда својата најдлабока суштина во неговата извонредна книга „Рани спомени“:

Во 1954 година бев многу депресивен и размислувајќи како да го ослободам мојот дух од ова угнетување, сфатив дека најдобар начин би бил да ги опишам моите спомени од мојата рана младост, кога како студент во Македонија и Цариград, ЖИВЕЕВ СО ГОРДОСТ КАЖУВАЈЌИ ДЕКА ЈАС СУМ БУГАРИН, и радоста дека се школувам. Јас го направив ова. Ми олесна…“

Г-дине Димитар Ковачевски, господине Кирил Петков, вие сте доволно паметни, подготвени и мотивирани млади лидери на РС Македонија и Бугарија за да си дозволите, евентуално злоставување со спомен на нашите големи предци! Затоа што секое напуштање на нивната самоопределба како Бугари е измама!

Моралот и културата да се прави политика не се битпазарска роба за итна продажба!