Пензија бр. 1608; биографска белешка на Мите Хаџимишев- познат деец на ВМОРО/ВМРО во Штип
Извор: Библиотека Струмски
Изјавувам дека сум бил соработник на Гоце Делчев и Дамјан Груев од 1894 година и член на првата револуционерна седморка во град Штип од тоа време, а потоа – соработник на Мише Развигоров, Тодор Лазаров и Петар поп Арсов, при што активно сум учествувал во сите легални и нелегални дејствија. За време на Виничката афера во 1897 година бев затворен, а по ослободувањето од затвор повторно ја презедов организацијата на револуционерните кадри во град Штип и околијата заедно со Тодор Лазаров, Христо поп Коцев и Пане Прошев.
Во 1900 година, поради откриени афери од страна на Турците, повторно бев затворен. Во 1901 година ме пуштија од затвор и повторно ја презедов раководната функција на ВМОРО во град Штип и неговата околија со Васил Пасков, со кого пак паднавме во затвор поради аферата во куќата на Рамбов, каде што бев сурово претепан и мачен. По излегувањето од затвор во 1902 година повторно ја презедов истата раководна должност во ВМРО и ја започнав подготовката за претстојното востание во Македонија во град Штип и околијата, но поради предавство повторно бев уапсен и фрлен во затвор, каде што бев подложен на незамисливи тепања и мачења и за малку не бев обесен во село Мечкуевци, а останав жив единствено благодарение на застапништвото на австрискиот конзул во Скопје Б. Пара и вториот руски драгооман во Цариград Малдештам, кои тогаш вршеа обиколка во Скопскиот регион.
Во Штип ме најдоа болен и претепан. Се поведе постапка во Скопје, а потоа и во Цариград, каде што бев одведен како жив сведок и материјален доказ за мачењата кои ми ги нанесоа властите. Во 1904 година се вратив од Цариград во Штип, каде што го најдов Мише Развигоров како реонски и окружен војвода, а Тодор Лазаров во раководството на ВМОРО во градот. Повторно ја заземав својата функција во раководството на ВМРО во Штип и неговата околија. Во 1905 година, откако Тодор Лазаров беше испратен во прогонство, бев избран за претседател на раководното тело на ВМРО во Штип и неговата околија, со реонски војвода Мише Развигоров и благајник Христо Ѓурков.
Ова траеше до 1906 година, кога ситуацијата стана сосема неподнослива и бев загрозен со убиство од страна на турските чети и власти, поради што преминав во илегала во слободна Бугарија, каде што требаше да си го закрепнам сериозно нарушеното здравје. Во 1912 година се пријавив како доброволец во 53-тиот македонски одред под водство на Еротеј Николов од Царево Село. Од Малгара, по наредба на Тодор Александров, се ставив на располагање на воените власти. Во 1915 година, како полициски службеник, бев ранет при извршување на должноста во град Струмица, за што бев одликуван со орден „За граѓански заслуги“.
