| |

Перев за Дебати.бг: Очекувам во иднина Бугарите од Македонија да го кренат својот глас во своја одбрана

Господине Перев, како го толкувате притисокот вршен од еврокомесарот Оливер Вархеји, испратен од Макрон и ставот на бугарскиот премиер Кирил Петков?

Притисокот на Европа е безобразлук во однос на Бугарија, но и бугарските политичари се виновни што го прифатија овој притисок и му посветуваат повеќе внимание отколку што е потребно. Бугарија е бранител на југоисточното крило на НАТО и не може така лесно да се притисне. Затоа, не е јасно зошто бугарските политичари ја прифаќаат оваа форма на притисок. Вархеји е човек кој сака да ја заврши задачата, да го заврши проширувањето на ЕУ, но мислам дека тој не доаѓа со очекување дека ќе се заврши работата, тој доаѓа само за да покаже некаква активност. Тој ја знае ситуацијата, но европската администрација бара некакви резултати и Вархеји мора да дејствува.

Остануваме со впечатокот дека бугарскиот премиер нема став – дали сака да го реши прашањето, дали не сака да го реши прашањето, дали сака да направи отстапки или не сака да направи отстапки – јас лично не можам да разбирам. Не можете да кажете: „Ние сме подготвени да ја прифатиме Македонија и ќе ја започнеме првата меѓувладина конференција за почеток на преговорите со ЕУ, но Македонија мора да ги исполни овие три услови – Бугарите да бидат вклучени во уставот, да престане говорот на омраза и да се почитува Рамковната позиција“. Оваа работа е нејасна во Македонија. Медиумите и во Македонија и во Бугарија трубат дека Петков е спремен да го тргне ветото – не знам само како ќе го направи тоа без согласност на Народното собрание, а македонските Бугари да влезат во уставот речиси на крајот – по 10 години преговори. Има и варијанта во која Петков целосно го брани ставот на парламентот и не го укинува ветото додека не се исполнат условите. Оваа нејасна позиција лошо влијае на авторитетот, на образот на Бугарија на европската политичка сцена.

Ликот на Бугарија и онака не е многу светол, бидејќи земјата води своја политика на изолационизам во однос на војната во Украина. Бугарија не може да се пофали со голем авторитет. Сепак, ова е државата од која сме дел ние Бугарите во Македонија, и разбирливо ја поддржуваме бидејќи ја сметаме за наша мајка.

Како Бугарите во Македонија ја доживуваат посетата на германскиот канцелар Шолц и зошто мислите дека тој сака Бугарија речиси безусловно да отстапи?

Шолц е човек кој доаѓа на власт по Ангела Меркел. Тој се обидува да си направи име. Според мене, тој смета дека најлесниот начин да го направи тоа преку вршење на притисок врз најслабите – односно Бугарија, Македонија, Србија. Во Србија, тој му кажа на Вучиќ дека или ќе воведе санкции кон Русија или ЕУ и Германија ќе воведат санкции кон Србија, на пример.

Шолц претерува на Балканот. Германија сака да си го врати авторитетот на Балканот. Тој прави се што мисли дека е соодветно, со оглед на нејасната и слаба позиција на Бугарија.

Проблемот е сосема поинаков и мислам дека овој медал има и друга страна. Во Бугарија има силни внатрешни движења од политичари, невладини организации, научници, историчари, јавни личности, кои велат дека Македонија треба да биде примена во Европската Унија без да одговори на ниту едно барање на бугарскиот парламент. Овој впечаток се гледа и во европскиот печат. Поради нашето југословенско минато, во Македонија секогаш сме биле поблиску до Европа. Ние го чувствуваме пулсот на Европа многу блиску до нас – исто како што Бугарите го почувствуваа пулсот на Москва многу поблиску до нив.

Бугарското општество е поделено. Во тоа помагаат и оние јавни личности, политичари, историчари кои сметаат дека Македонија треба да добие отворен пат кон Европската Унија. Еден дел од бугарското научно-политичко друштво им прави лоша услуга не само на македонските Бугари, туку на цела Македонија, затоа што ги храни илузиите дека Бугарија ќе биде поразена без Македонија да направи никакви отстапки, што не е случај. Во Бугарија претседателот ја држи власта за македонското прашање, парламентот има свој став, владата никаде ја нема. Секоја надеж на македонските политичари дека влијанието на Макрон ќе и го отвори патот на Македонија кон ЕУ на крајот на јуни се целосно неусогласени со сегашната ситуација.

Зошто Бугарите во Македонија не протестираат за нивните права, за да им се слушне гласот во Европа и да им помогнат на бугарските позиции, или има такви акции, но тие не стигнуваат до нас?

Бугарите во Македонија беа и се уште се изложени на страшен политички и полициски терор. Ова се случува во последните 100 години – од 1918 година. Во Македонија останаа малку Бугари – односно малкумина јавно се истакнуваат како Бугари. Многу луѓе го препознаваат своето бугарско потекло, нивното етничко потекло, нивната припадност кон Бугариja. Меѓу нив има над 100 илјади луѓе кои земале бугарски пасоши – сите луѓе со бугарски пасоши дале документи за нивната семејна историја, бугарско потекло, нивните баби и дедовци кои учеле во бугарските училишта, биле бугарски активисти.

Сепак, повеќето од овие луѓе се на некаква работа – без разлика дали се во државна или приватна компанија во компанија што повторно ја води српскиот капитал. Луѓето се плашат за својата судбина, за својата работа, за судбината на своите деца. Ова прашање останува недоречено бидејќи нема демократски механизми за заштита на бугарската заедница во Македонија. Ако имаше загарантирана заштита, тогаш ситуацијата ќе беше поинаква.

Очекувам во иднина, под некои нови услови, бугарската заедница во Македонија да го крене својот глас во своја одбрана во многу поголема мера отколку досега. Имајте на ум дека ги собираме сите податоци за полициско насилство, за лажни пописи, за влијание врз родителите за нивните деца, за притисок од компании. Сите овие информации ги пренесуваме до бугарските институции, кои потоа ги проследуваат информациите до соодветните тела на Европската унија.

Мој личен впечаток е дека, во однос на човековите права, правото на образование, учеството во политичкиот живот и слично, Европската Унија е многу добро запознаена со документите. ЕУ знае што се случува во Македонија и сериозните прекршувања на правата на македонските Бугари. Последните година и пол работите се движат во сосема поинаква насока. Резултатите се сè уште мали, слаби, невидливи, но нешто сè уште се движи и тоа е благодарение на акциите на бугарската држава, бугарското Министерство за надворешни работи и претседателот на Бугарија. Да бевме препуштени на премиерот Петков и другите органи во Бугарија, немаше воопшто да бидеме во сегашната фаза.

Слични Објави