| |

Помнете го Загоричани!

„На 25 март оваа година, во темни зори, една грчка разбојничка банда од околу 200 луѓе го нападна нашето село од сите страни. Прво слушнавме како свири воена труба, а потоа почнаа да пукаат од пушки Маузер. Населението, мислејќи дека е опколено од војска, не се мрднало од своето место и се замрзнало од силниот татнеж на динамитните бомби фрлени на разни места и од куршумите што како град се излеаја по покривите на замрзнатите од страв незаштитени селани. Со таа голема сила, разбојниците не им дале време на несреќните селани да се соземат и кога навлегоа во селото во мали банди на 4 до 8 луѓе и О, Боже !!!

Перото е немоќно да ги опише страшните злосторства на тие ѕвероподобни луѓе, вооружени од глава до пети. Тие извршија такви ужаси, досега невидени во светската историја на човештвото. Почнаа да кршат врати, да влегуваат во куќи и да убиваат и ограбуваат сѐ што ќе им се испречи пред нивните крвожедни очи. Тие нечовечки убиваа и мачеа жени, деца и домашни животни. Во овие критични часови голем беше плачот и лелекот низ целото село.

Беспомошното население, обземено од паничен страв, трчаше по улицата, избезумено барајќи засолниште од куршумите и ножевите на овие неспоредливи поклоници на вандализмот. Секој што ќе паднеше во нивните немилосрдни раце беше трагично убиен. Ниту молбите, ниту прегратките, ниту бакнежите на расплаканите жени, ниту солзите и криците на малите невини деца, ниту паричните награди, што разбојниците со задоволство ги примаа – ништо не можеше да ги ублажи и смири камените срца на овие варвари. Нивното прво барање беше „Пари“; второ – ги претресоа сите по ред, и на крај – смрт, насилна смрт, ужасна нечовечка смрт, мачеништво !!!

Ние сите бевме станале жртви на грчката злоба и грчкиот фанатизам, на чело со грчкиот митрополит костурски, доколку не дојдеше навреме едно одделение војска. Кога се појави овој мал одред војници, бандитите се разбегаа, а ние останатите се спасивме од очигледна смрт. Намерата на овие платени убијци беше да го уништат целото село, но промислата нѐ спаси!!! За краткото време во кое разбојниците дивееја во нашето село се извршија такви ѕверства чии димензии јасно се гледаат на приложените табели.

По сето горенаведено, можете јасно да видите каков е нашиот живот – живот на страдање, живот неподнослив, живот со постојана вознемиреност. Од име на целото население, апелираме до човекољубивата и хумана Европа, апелираме до цивилизацијата, која веруваме дека не може да толерира вакви варварски сцени – подобни на средниот век, апелираме до европското јавно мислење, апелираме до целиот свет и кон сѐ, коешто ги заштитува потчинетите народи, и гласно изјавуваме дека сакаме и ние човечки живот и човекови права или смрт !!!

Бараме да се казнат сторителите и обезбедување на човечки живот и човекови права. Село Загоричени, 28 март 1905 година. Од целото население „Во близина на влезот на бугарските гробишта во истанбулската област Ферикој била изградена црквата „Свети Димитриј Мироточив“. Над горниот праг на вратата, во нартексот има натпис со следната содржина: „Този храмъ Св. В. М. Димитрий Мироточивий е съграденъ въ лѣто господне 1921 слѣдъ Рождество Христово със средствата и прѣдстоянието на родолюбивия Димитъръ Г. Спировъ родомъ отъ с. Загоричени, Костурско, Македония въ паметъ и вѣченъ споменъ на убититѣ на 25 март 1905 г. 63 българи въ родното имъ с. Загоричени отъ гръцкитѣ андарти”.

Извор: Илустрација Бело море



Слични Објави