ЗА ТИТО, БЕЛГРАД, СРПСКОТО ВЛИЈАНИЕ ВО МАКЕДОНИЈА И ЈАЗИКОТ НА ОМРАЗАТА (3)

Пишува: Никола Стојанов

Се појавува нова ситуација. Исто како што Сталин беше Големиот брат на народите во огромниот Советски сојуз, Тито ја играше истата улога во Југославија. Чувар на етничкиот мир! Непринципиелен… Кога јануари 1945 година, со посредство на Ал. Ранковиќ е организирана средба меѓу Тито и д-р Драгољуб Јовановиќ, познатиот левичарски професор на Правниот факултет на Универзитетот во Белград, го прашува Тито: „Можат ли Црна Гора и Србија да се обединат ако сакаат“? Тито му одговорил дека ќе тие добиле посебна федерална единица, но секогаш би можеле да се обединат со Србија ако го посакааат тоа.

Д-р Јовановиќ: „Што ќе се случи со Пиринска Македонија?“
Тито: „Ние ќе им ги вратиме на Бугарите областите Цариброд и Босилеград, а тие ќе ни ги предадат областите во Пиринска Македонија за да можеме да ги обедини со Вардарска Македонија“.

И се случува преседан. Иако се темелел на нихилистичкиот слоган на Маркс и Енгелс („Работниците немаат татковина“), во Југославија се раѓа нов вид комунизам – меганационален.

Проф. Вилијам Хејген (Универзитет Дејвис, Калифорнија) вели: „Слично на тоа, балканскиот комунизам по Втората светска војна е исто така длабок националистички, и покрај неговата интернационалистичка фразеологија. Југославија на Тито беше целосно легитимирана од национализмот, особено по драматичниот судир меѓу Тито и Сталин во 1948 година. Тито се обиде да ги задоволи колективните барања на секоја од најголемите југословенски националности, а истовремено ги спротивставува една на друга за да ја задржи недопрена сопствена позиција на харизматичен водач…“

На пример, во 1966 година тој ја загушува моќта на неговиот можен наследник, Србинот Александар Ранковиќ, бидејќи имал акумулирано премногу моќ во српскиот дел на југословенската федерација.

Сепак, Тито никогаш не бил националист. Тој тоа го докажува кога го прегазува националистичкиот бунт во Хрватска на почетокот. од 70-тите години на минатиот век. „Во сталинистичкиот масакр што го предводеше во Хрватска, 350 функционери од сите генерации беа сменети, а околу 3.000 луѓе беа протерани и казнети од Сојузот на комунистите.

Под површината на лажните заклетви за „братство и единство“ се случуваат невидливи процеси. Следбеник на сталинистичката линија за националните прашања, Тито нуди штетно толкување на улогата на етничките групи во Југославија. Ја применува Коминтерновската линија за создавање на вештачки нации.

П. Симиќ вели: „Во целиот свет, претставниците на малцинските нации се нарекуваат национални малцинства, а во Југославија тие се нарекуваат националности. Звучи подобро. Во Југославија, локалните заедници честопати беа држави во рамките на една држава и честопати беа фактор за нејзината нестабилност. Тито тивко поставува една бомба чиј часовник отчукува“. Истата бомба избувна во / низ крвавиот конфликт на Косово во 1999 година. На Слободан Милошевиќ му остана само да го „запали фитилот“ „

П. Симиќ објаснува: „Во другите земји, на националните малцинства им се дава можност да ги изразат и задоволат своите основни културни, образовни и информативни потреби. Во Титова Југославија, на албанското малцинство му беа обезбедени услови од државниот буџет за формирање на сопствена (полу) држава и за започнување на програмскиот слоган „Косово – Република“ уште во 1968 година. Во такви услови систематски се негуваа разни сепаратизми и се создаваа националсоцијалистички феудални територии “.

Така, Тито ги посеа „забите на змејот“ за најголемото злосторство против Србите на Косово. Патем, десетици илјади српски семејства го напуштија Косово за време на неговото владеење, протерани од албанскиот „домашен терор“. Во 1977 година, Тито упати фатални зборови кон комунистичките водачи на Србија, Војводина и Косово: „Во областа на националната одбрана, автономните региони мора да ги имаат истите права како републиките“.

Во почетокот на 60-те години на минатиот век се случува настан што ќе му обезбеди на Тито траен и висок меѓународен углед. Тоа е создавањето на „Движењето на необврзаните“, што ќе го заземе местото меѓу социјалистичкиот и капиталистичкиот табор.

ЗА ТИТО, БЕЛГРАД, СРПСКОТО ВЛИЈАНИЕ ВО МАКЕДОНИЈА И ЈАЗИКОТ НА ОМРАЗАТА (2)

ЗА ТИТО, БЕЛГРАД, СРПСКОТО ВЛИЈАНИЕ ВО МАКЕДОНИЈА И ЈАЗИКОТ НА ОМРАЗАТА (1)

Продолжува…